Τουρκική επιθετικότητα και ελληνικοί εγκλωβισμοί.

Συνέντευξη του καθηγητή γεωπολιτικής στη Σχολή Ευελπίδων και το Πανεπιστήμιο Αθηνών Κωνσταντίνου Γρίβα στο δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη στο ραδιόφωνο 98,4 της Κρήτης.

Νέος Ψυχρός Πόλεμος καθοδηγούμενος από το… Ταλίν

Του  Δρ. Κωνσταντίνου Γρίβα*

Εδώ και λίγο καιρό έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα μια μεγάλη συζήτηση αναφορικά με τα «εγκλήματα του Κομμουνισμού» γενικώς και του Σταλινισμού ειδικότερα και τη θέση της Ελλάδας έναντι αυτών. Το θέμα πυροδοτήθηκε μετά την άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης να συμμετάσχει σε σχετικό συνέδριο που διοργάνωσε η Εσθονία αξιοποιώντας τη θέση της ως προεδρεύουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Επικίνδυνες ανατροπές στις ισορροπίες ισχύος

ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ

Το άρθρο γράφτηκε δέκα μέρες πριν τη δοκιμή του τουρκικού

βαλιστικού πυραύλου BORA στη Μαύρη Θάλασσα

 

Ο ΕΝΤΕΙΝΟΜΕΝΟΣ ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΝΑ ΔΙΕΞΑΓΑΓΕΙ «ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΠΟΛΕΜΟ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΥΡΑΥΛΙΚΟ ΤΗΣ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ

Η πρόσφατη εκρηκτική αύξηση των παραβιάσεων από πλευράς της τουρκικής αεροπορίας και η επίσημη αμφισβήτηση της ελληνικότητας του Αγαθονησίου, έδωσαν ένα σκληρό πλήγμα στις αφελείς αντιλήψεις, σύμφωνα με τις οποίες οι τουρκικές προκλήσεις αποτελούσαν στοιχείο της εκλογικής καμπάνιας του Ερντογάν και κατά συνέπεια θα εξαφανίζονταν ή έστω θα περιορίζονταν δραστικά μετά το δημοψήφισμα. Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει και σε προηγούμενα άρθρα του, ο τουρκικός αναθεωρητισμός έχει έλθει για να μείνει και οφείλεται πρωτίστως στη μετάλλαξη της γεωπολιτικής ταυτότητας της Τουρκίας, η οποία επιδιώκει να εξελιχθεί σε ευρασιατική δύναμη μέσα σε ένα σχηματιζόμενο πολυπολικό σύστημα. Αν η άποψη αυτή φαντάζει υπερβολικά γενική και θεωρητική σε κάποιους, η μετατροπή της Ανατολικής Μεσογείου σε έναν ενεργειακό ταμιευτήρα κρίσιμης σημασίας για τις διεθνείς ισορροπίες ισχύος στα επόμενα χρόνια, αποτελεί από μόνη της έναν σοβαρότατο λόγο για την Τουρκία έτσι ώστε να προσπαθήσει να αποκτήσει την κυριαρχία στο Αιγαίο. Περισσότερα μπορεί κάποιος να βρει στο εξαιρετικό άρθρο του πρέσβη ε.τ. Περικλή Νεάρχου που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 373 των «Επικαίρων».

Η «λατρεία» του F–35 και η πίστη στην τουρκική παντοδυναμία

 ΤΟΥ ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΡΙΒΑ*

 Ο γράφων έχει κατά καιρούς αναφερθεί σε ένα ιδιόρρυθμο γεωπολιτικό μέγεθος που στοιχειώνει την ελληνική κοινωνία και ρυθμίζει εν πολλοίς την ελληνική εξωτερική πολιτική: τον «λατρευτικό αντιαμερικανισμό». Την εκδήλωση, δηλαδή, ακραίων αντιαμερικανικών απόψεων και θέσεων, που κάποιες φορές αγγίζουν τα όρια της καρικατούρας, εν παραλλήλω με την αναντίρρητη και απόλυτη πίστη στην αμερικανική παντοδυναμία. Ιδιαίτερα δε τη στρατιωτική. Τον τελευταίο καιρό είχαμε, μάλιστα, την ευκαιρία να δούμε αυτό το φαινόμενο να εκδηλώνεται δια της παροξυσμικής φετιχοποίησης του μαχητικού αεροσκάφους F – 35 Lightning II της Lockheed Martin. Έτσι, διαβάσαμε και ακούσαμε διάφορα ευτράπελα αναφορικά με την απειλή που αυτό συνεπάγεται όταν (και εάν…) εισέλθει στο τουρκικό οπλοστάσιο, όπως και σχετικά με τις δυνατότητες που θα προσέφερε στην ελληνική Άμυνα τυχόν απόκτησή του. Κάθε προσπάθεια δε αμφισβήτησης των υπερικανοτήτων αυτού του… τεχνολογικού θαύματος, αντιμετωπίζεται – στην καλύτερη περίπτωση – με έντονη καχυποψία. Έτσι, λοιπόν, και το άρθρο του γράφοντος περί «εθνικής anti – stealth στρατηγικής», που δημοσιεύτηκε στο 369^ο τεύχος των «Επικαίρων», προκάλεσε την ιερή οργή των πιστών του F – 35. 

Έρχεται η τέλεια γεωπολιτική καταιγίδα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις;

Του Κωνσταντίνου Γρίβα*  

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η εξαιρετικά προβληματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα και το γεγονός ότι η Τουρκία έχει ήδη ανοικτά δύο μέτωπα, στο Κουρδιστάν και τη Συρία, θα προσέδιδαν θεατρικό χαρακτήρα στις εντεινόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και δεν θα μας προκαλούσαν ιδιαίτερη ανησυχία.

Το τέλος της ιστορίας

Του Δρ Κωνσταντίνου Γρίβα*

Εκφρασμένη άποψη του γράφοντος είναι ότι η αποστολή του νέου Αμερικανού προέδρου, ως επιλογή του «σιωπηλού κατεστημένου» των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι να εφαρμόσει ένα νεοβαστφαλιανό μοντέλο εξωτερικής πολιτικής που θα βασίζεται στο «διαίρει και βασίλευε», έτσι ώστε να αποσυσπειρώσει την Ευρασία και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας ενιαίας δύναμης σε αυτήν. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας εντάσσεται και η πολυδιαφημισμένη προσέγγιση της  Ρωσίας από τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, με σκοπό να διασπαστεί ο σινορωσικός άξονας.

Ποιός θέλει κατεστραμμένα κράτη στην ανατολική μεσόγειο;

Δρ Κωνσταντίνος Γρίβας*

 Αν ρίξουμε μια ματιά σε μια υδρόγειο σφαίρα θα δούμε ότι ο πλανήτης μας είναι ένας θαλάσσιος κόσμος όπου κυριαρχούν δύο μεγάλα νησιά. Για την ακρίβεια, ένα μεγάλο  και ένα μικρότερο. Το μεγάλο νησί είναι το σύμπλεγμα της Ευρασίας με την Αφρική, αυτό που ο Βρετανός γεωπολιτικός θεωρητικός Sir Halford Mackinder ονόμασε «Παγκόσμια Νήσο» (World Island) και το μικρότερο είναι η αμερικανική ήπειρος. Με βάση τις αγγλοσαξονικές γεωπολιτικές αντιλήψεις, η κυρίαρχη στεριά του κόσμου είναι η Παγκόσμια Νήσος ενώ η αμερικανική ήπειρος είναι δευτερεύουσας σημασίας έκταση, εξαρτώμενη από την Παγκόσμια Νήσο. Και πάλι με βάση τις αγγλοσαξονικές γεωπολιτικές αντιλήψεις, η κομβική ήπειρος στο σύμπλεγμα αυτό είναι η Ευρασία, ενώ υπαρξιακός πυρήνας της Ευρασίας είναι ο χώρος που ο Mackinder αναφέρει ως Heartland και ο οποίος ουσιαστικά ταυτίζεται με τη Ρωσία και το εγγύς εξωτερικό της Ρωσίας.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

 Δρ Κωνσταντίνος Γρίβας*

Οι οπαδοί του Σχεδίου Ανάν παλαιότερα και του διάδοχου σχεδίου που βρίσκεται υπό συζήτηση σήμερα, συνηθίζουν κατά καιρούς να προβάλουν τον φιλοευρωπαϊσμό και φιλοδυτικισμό τους έναντι του περιοριστικού «εθνοκεντρισμού» όσων εκφράζουν τις ανησυχίες τους για τα σχέδια αυτά.

Όμως, κατά την άποψη του γράφοντος, εκτός όλων των άλλων, εν κινδύνω σήμερα τίθεται και η θέση της Κύπρου στην Ε.Ε. αλλά και την ευρύτερη γεωπολιτική αρχιτεκτονική της Δύσης. 

Συγκεκριμένα, θα ήταν αφελές να πιστεύαμε ότι οι πιέσεις για τη «Λύση» του Κυπριακού Ζητήματος δεν σχετίζονται με τους ευρύτερους σχεδιασμούς των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης γενικότερα.

Το πρόβλημα είναι ότι οι σχεδιασμοί αυτοί ενδέχεται να εκφράζουν μια διεθνή γεωπολιτική πραγματικότητα που ανήκει πια στο παρελθόν.

Κατά συνέπεια, μια «Λύση» του Κυπριακού με βάση τους προηγούμενους σχεδιασμούς, ενδέχεται να τοποθετήσει την «ενωμένη» Κύπρο σε ένα παρωχημένο γεωπολιτικό πλαίσιο που δεν θα εκφράζει πλέον τις στοχοθετήσεις των μεγάλων Δυτικών δυνάμεων.

Η δυναμική των ελληνορωσικών σχέσεων σε ενα μετααμερικανικό διεθνές σύστημα

Δρ Κωνσταντίνος Γρίβας*

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί εισήγηση στο 4^ο Ελληνορωσικό Φόρουμ της Κοινωνίας των Πολιτών που έγινε στο Ζάππειο Μέγαρο στις 2 Νοεμβρίου 2016.

Μια από τις πιο διαδεδομένες αντιλήψεις στην ελληνική συλλογική συνείδηση, η οποία σήμερα έχει μετατραπεί σε έναν εξαιρετικά επικίνδυνο μύθο, είναι η μεταφυσική πίστη στην αμερικανική παντοδυναμία. Η δοξασία αυτή οδηγεί σε εντελώς λανθασμένες αναγνώσεις της γεωπολιτικής πραγματικότητας. Μεταξύ των άλλων, στην Ελλάδα συνεχίζει να θεωρείται περίπου ως θέσφατο ότι η Τουρκία  ελέγχεται άμεσα και ολοκληρωτικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με αποτέλεσμα να περιμένουμε ματαίως κάποια «αποφασιστική» κίνηση από πλευράς των ΗΠΑ, η οποία θα περιορίσει τον επιθετικό τουρκικό αναθεωρητισμό στο Αιγαίο. Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν μια ταπεινωτική πολιτική ακραίου κατευνασμού έναντι της Άγκυρας και πιθανώς να μην ήμασταν ιδιαίτερα υπερβολικοί αν υποστηρίζαμε ότι περισσότερο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες που ελέγχονται από την Τουρκία παρά η Τουρκία από τις Ηνωμένες Πολιτείες.