Το εκλογικό bonus και η απατηλή Δημοκρατία

Του Νίκου Ιγγλέση

Οι έλληνες πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες την 25^η Ιουνίου για να αναδείξουν τη νέα Βουλή της χώρας από την οποία θα προέλθει η επόμενη κυβέρνηση. Μόνο που το παιχνίδι είναι εξ’ υπαρχής στημένο. Η ψήφος όσων προσέλθουν δε θα είναι ισότιμη. Κάποιων η ψήφος θα μετρήσει περισσότερο απ’ αυτήν κάποιων άλλων.

Το εκλογικό παιχνίδι κανείς ποτέ σωστά δε το μαθαίνει…

Του Νίκου Ιγγλέση

Το εκλογικό αποτέλεσμα της 21^ης Μαΐου προκάλεσε σοκ στο πολιτικό σύστημα, αλλά και σ’ ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Οι δημοσκοπήσεις, που προηγήθηκαν, απέτυχαν να καταγράψουν τις τάσεις του εκλογικού σώματος. Προέβλεψαν μεν την πρωτιά της ΝΔ, αλλά δεν ανίχνευσαν ούτε το πολύ υψηλό ποσοστό της, ούτε τη μεγάλη πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το μεγάλο ποσοστό (16%) των κομμάτων που έμειναν εκτός της Βουλής.

Στο ίδιο εκλογικό έργο θεατές

Του Ανδρέα Κλαυδιανού

Από τις εκλογές της 21^ης Μαΐου  θα προκύψει η πέμπτη κυβέρνηση της χώρας υπό συνθήκες πολιτικής και οικονομικής κατοχής όπως αυτές καθορίζονται από τα τρία μνημόνια. Ουσιαστικά θα είναι η έκτη δωσιλογική κυβέρνηση αφού και αυτή του Γ. Παπανδρέου που προέκυψε από τις εκλογές του 2009, μέσα σε ελάχιστους μήνες, παρέδωσε την κυριαρχία της χώρας.

Εκλογικό κουκλοθέατρο

Του Νικηφόρου Βαρονέτου

Οι εκπρόσωποι του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος παίρνουν τις θέσεις τους στο παλκοσένικο για μια επιτυχημένη εκλογική παράσταση. Οι πρόβες και τα δοκιμαστικά δίνουν και παίρνουν. Κάθε θίασος επιδιώκει να κόψει τα περισσότερα, κατά το δυνατόν, εισιτήρια – ψήφους την 21^η Μαΐου.

Έχουν απομείνει δικασταί εις τας Αθήνας;

Του Γιώργου Χαρβαλιά*

Νομίζω ότι και ο τελευταίος Έλληνας αντιλαμβάνεται πως ο αποκλεισμός του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη, με φωτογραφική διάταξη «μαϊμού» που καταργεί βασικές πρόνοιες του Συντάγματος, δεν έχει καμία σχέση με δημοκρατικές ευαισθησίες για το «αυγό του φιδιού» και άλλα τέτοια χιλιοειπωμένα στερεότυπα.

Δυσμενείς οιωνοί για το 2023

Αβεβαιότητες, απειλές και κίνδυνοι για τον Ελληνισμό

 Η Επιτελική Ομάδα της ΕΛ.ΑΝΤ.

Στο παγκόσμιο γίγνεσθαι του σημερινού πολυπολικού κόσμου λαμβάνουν χώρα μεγάλες ανακατανομές ισχύος. Η παγκοσμιοποίηση υποχωρεί και τα εθνικά κράτη αναλαμβάνουν πάλι τους βασικούς ρόλους: Στήριξη και χρηματοδότηση βασικών παραγωγικών κλάδων, εθνικοποίηση υποδομών, οικονομικές ενισχύσεις, δασμολογική προστασία και ιδιαίτερα ενεργειακή  ασφάλεια. Στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, ως την πλέον προωθημένη μορφή της παγκοσμιοποίησης, κάθε μεταβολή είναι πολύ δύσκολη ως αδύνατη γιατί προσκρούει στις Συνθήκες (τους πυλώνες) του ευρώ, ενός κοινού νομίσματος χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική.

Το ρωσικό φιάσκο στην Ουκρανία

Του Νίκου Ιγγλέση

Συμπληρώθηκαν οκτώ μήνες από την εισβολή στην Ουκρανία και είναι φανερό ότι η αποκαλούμενη «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» της Ρωσίας έχει αποτύχει. Η πρόσφατη ενέργεια της Μόσχας να προσαρτήσει στη Ρωσική Ομοσπονδία τις περιοχές (περίπου 15% της ουκρανικής επικράτειας) που ελέγχουν τα στρατεύματά της καταδεικνύει τα όρια των στόχων και των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της.

Με λένε Τζώρτζια και το γερμανικό πάρτι τελειώνει

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’ Italia) με τη χαρισματική αρχηγό του Τζώρτζια Μελόνι είναι ο θριαμβευτής των εκλογών της περασμένης Κυριακής στην Ιταλία. Από ποσοστό περίπου 4% στις προηγούμενες εκλογές του 2018 τώρα έλαβε πάνω από 26%. Τα Αδέλφια της Ιταλίας μαζί με τους συμμάχους τους, τη Λέγκα του Σαλβίνι και τη Forza Italia του Μπερλουσκόνι συγκέντρωσαν την απόλυτη πλειοψηφία στην ιταλική Βουλή και Γερουσία.

ΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ GATE

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Στη Δημοκρατία μας δεν επιτρέπεται να υπάρχουν σκιές, είπε στη δημόσια δήλωσή του  (Δευτέρα 8-8-22) ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφερόμενος στις υποκλοπές. O Πρωθυπουργός, επιχειρώντας να δικαιολογηθεί συνέχισε λέγοντας: «Αυτό που έγινε μπορεί να ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου, ήταν όμως λάθος. Δεν το γνώριζα». Ακολούθησαν σφοδρές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση.

Ο Πούτιν ενάντια στα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Στην προσπάθεια τους να πλήξουν καθοριστικά την εικόνα του Ρώσου ηγέτη και να εξηγήσουν γιατί η ανθρωπότητα πρέπει να απαλλαγεί δια παντός από την παρουσία του, τα δυτικά μέσα προπαγάνδας, συμπεριλαμβανομένων και πολλών ελληνικών, φιλοτεχνούν στον Βλαντιμίρ Πούτιν ένα προφίλ «νεομπολσεβίκου», άξιου διαδόχου της σκληρής σοβιετικής νομενκλατούρας που διοικούσε με σιδερένια πυγμή.